انشای عینی با موضوع خودرو

موضوع انشا: نوشته عینی با موضوع خودرو

پرسش های نهایی:

_ خودرو چیست ؟
_ خودرو چگونه کار میکند ؟
_ خودرو ها چه کاربرد هایی دارند ؟
_ ماشین های هیبریدی چه نوع خودروهایی هستند ؟

متن انشا:
• خودرو یا ماشین یا اتومبیل به وسیله نقلیه چرخداری گفته می‌شود که موتور خود را حمل می‌کند یعنی خودرو بدون ارتباط با وسیله دیگر و به کمک نیروی ماشینی خود، قادر به حرکت است
• خودروهای امروزی جهت تولید قدرت از سوخت‌های فسیلی استفاده می‌کنند. این خودروها همگی دارای موتورهای درونسوز هستند که با سوزاندن بنزین، گازوئیل یا گاز طبیعی انرژی ذخیره شده در این سوختها را به شکل انرژی جنبشی قابل استفاده درمی‌آورند.
توان تولید شده در موتور خودرو به واسطه سیستم انتقال نیرو از موتور خودرو به چرخهای آن منتقل می‌شود و حرکت تولید شده به وسیله انسان، برای جابجایی یا برای کشیدن وسیله دیگری مورد استفاده قرار می‌گیرد.
• از کاربرد های خودرو میتوان ترابری و تولید توان کششی را نام برد ؛ تولید توان کششی در بخش‌هایی مثل کشاورزی یا صنعت یا خدمات مورد استفاده قرار می‌گیرد.
• خودروی دونیرو یا خودرو هیبریدی خودروی است که برای حرکت کردن از ترکیب دو یا چند منبع مجزای قدرت استفاده می‌کند. در بیشتر موارد سیستم پیشرانه آنها یک موتور احتراق داخلی در کنار یک یا چند موتور الکتریکی قرار دارد و خودرو این قابلیت را دارد که فقط از یکی از این منابع انرژی یا هر دو آن‌ها در کنار یکدیگر استفاده کند. انواع دیگری از خودروهای هیبریدی هم وجود دارند که از سوخت‌های دیگری مانند پروپان، هیدروژن یا انرژی خورشیدی بهره می‌برند. این خودروها به خودروهای سبز نیز معروفند.

انشا با موضوع عروشک پارچه ای

موضوع انشا: عروشک پارچه ای

عروسک پارچه ای با چشمان دکمه ای اش به من زل زده بود.نگاه های او برای من بیار معنادار بود و من را یاد مخاصرات روز های قبل خود می انداخت.یاد نگاه های پدربزرگم پشت شیشه های آی سی یو,یاد نگاه های کودکان سومالی که آب می خواستند,یا نگاه های آن پسر بچه ی پولدار به آن پسر بچه ی فقیر,یاد نگاه های آن پیرمرد فقیر که از روی ناتوانی به دخترش محتاج بود  که خود دختر نیز به دست مردم محتاج بود و سرش از شرمندگی همیشه پایین بود.نگاه های عروسک یک دنیا سخن با خود داشت.نگاه هایی که از فراق,جدایی و زندگی سخن می گفت.رگه هایی از بی فرهنگی نیز در نگاه هایش به چشم می خورد.از فراق و جدایی او از خانواده اش سخن می گفت.او سی سال پیش وقتی که از قفسه اسباب بازی های دخترانه به قفسه اسباب بازی های پسرانه رفت و به من فروخته شده بود,از خانواده اش به دور افتاد.از زندگی سخت او بر روی قفسه ی کتاب های من و رقابت او با آدم آهنی من سخن می گفت.در لحظه ای نوع نگاه هایش تغییر کرد.نگاه هایش تبدیل به نگاهی پر از غم گردید.نگاهی پر از درد.نگاهی خشک ولی مرطوب ,پر از اشک.اشک هایی از جنس آیینه.مرا یاد نگاه های گهر بار شده ی پدر بزرگم با اشک هایش می انداخت که خود را پس از عمل بر روی تختی خشک و در بیمارستانی دلگیر به دور از مردم می دید.عروسک پارچه ای نیز خود را در این دنیا مانند پدربزرگم دور از مردم می دید.می خواست از روی قفسه بلند شود.می خواست گریه کند و پرواز کند و آدم شود.مرا یاد نگاه های کودکان سومالی که لب هایشان خشک شده بود و آب می خواستند,می انداخت. او نیز آب می خواست تا لب هایش مرطوب شده و گشوده کردد و بتواند حرف بزند.آری انسان شدن آرزوی او بود.ولی او نگاه های آن پسر بچه ی پولدار به آن پسر بچه ی فقیر را ندیده بود.او خباثت های انسان ها را ندیده بود.او این ها را نمی دانست چون هنوز پاک بود و وارد دنیای انسان ها نشده بود.او در دنیای عروسک ها به سر می برد و انسان ها را نمی شناخت.یاد آن پیر مرد گرسنه محتاج به دست دخترش که نمی خواست در این دنیا باشد.یک روز او را به خیابان بردم تا ما انسان ها را ببیند.وفتی فقط سه نفر را دید,او نیز نمی خواست در این دنیا باشد و می خواست همین الآن زیر چرخ ماشین برود و له شود.نگاه های او از بی فرهنگی ما انسان ها نیز سخن می گفت که با قدرت خود جهان مان را نابود می کنیم.ما که یکدیگر را آزار می دهیم.او می خواست با فرهنگ باشد.روزی صدایش را می شنیدم که چشمانش با من حرف می زد.او به من گفت:((این انسان ها چقدر بی فرهنگ هستند!!))به او گفتم:((تو بی فرهنگ هستی!!))با لحن اعتراض به من گفت:((چرا به من می گویی بی فرهنگ؟من که یک عروسک بیشتر نیستم.))به او گفتم:((آخر می دانی دنیای ما , دنیای انعکاس است.هر کاری بکنی,به خودت باز می گردد.در دنیای انسان ها,زندگی انعکاس دارد.))او حرف هایم را جدّی نگرفت.دو ساعت بعد ما مهمان داشتیم.یک بچّه ی شیطان به خانه ی ما آمد و از قضا همین عروسک را برداشت و یکی از چشمانش را کند.عروسک دلش شکست.حالا نگاه هایش همیشه به پایین بود.نمیتوانست بالا را نگاه کند.اکنون نگاه هایش مرا یاد آن دختر پیرمرد می انداخت که همیشه سرش از شرم پایین بود و محتاج این دنیا و مردم شده بود. عروسک حالا تبدیل به هیولایی شده بود. او را به سر جایش برگرداندم و روی قفسه گذاشتم.او گفت:((من این دنیا را نمی خواهم.))دنیا هم او را نخواست و همان لحظه قفسه افتاد و زیر بار کتاب ها.

انشا با موضوع اخلاق نیک

موضوع: اخلاق نیک

مقدمه: تو نیکی کن و در دجله انداز که ایزد در بیابانت دهد باز.

همه ما انسانها با توجه به خانواده و محیطی که در ان زندگی میکنیم و بزرگ میشویم شخصیت و اخلاق مخصوص خود را داریم. هرکس باتوجه به فرهنگ محیط و اصالت و خانواده اش رفتار و برخورد خواصی دارد. پس عوامل بسیاری از جمله اصالت ، خانواده محیط زندگی و فرهنگ و... میتواند در اخلاق هر فرد تاثیر بسزایی داشته باشد.ولیکن چه بهتر که انسان با رفتار و اخلاق خوب و نیک که هم خدا بپسندد هم بنده خدا با دیگران برخورد کند.
ما نباید توقع داشته باشیم که در قبال هر رفتار نیک ما دیگران نیز برخورد خوب و نیک از خودشان نشان دهد.ممکن است اگر زیاد اخلاق خوب و نیک داشته باشیم و به دیگران نیکی بیش از حد کنیم طرف مقابل اشتباه برخورد کرده و به منظور منفی بردارد در اینجاست که سعدی شیرازی می فرماید:((نیکی چو تز حد بگذرد نادان خیال بد کند.پس در هر برخورد ی حتی نیکی یاید تعادل را حفظ کرد یعنی نه اینقدر نیک باشیم ک به قول سعدی دبگران خیال بد کنند،نه بد باشیم ک تنها بمانیم و نتوانیم کسی را در کنار خود نگه داریم .

نتیجه گیری: نتیجه میگیریم تعادل در هر چیزی حتی برخورد با دیگران خوب است و ما باید در حد امکان رفتار بد دیگران را با اخلاق و برخورد خوب به او نشان دهیم تا طرف مقابل متوجه اشتباه خود شود.

انشا با موضوع ماهی درحوض خالی

موضوع انشا: ماهی درحوض خالی

درقدیمی خونمونو کوبیدم و منتظرروی پله اول نشستم، میدونستم پای خانجون دردمیکنه ونمیتونه این حیاط طولانی روبه راحتی سپری کنه اماچیکارکنم که هرروزیادم میرفت کلیدببرم!نگاموروی تبلیغ جدیدچسبونده شده روی درانداختم: تعمیرات ماشین....
نیشخندی زدم وباخودم گفتم: دلشون خوشه هااا!!ماشین کجابود!تواین محله که فقط آقارضاماشین داره که اونم پیکان قراضه ایه واس خودش!دوباره نگاموروی درسوق دادم که این دفعه رنگ زننده نارنجی رنگش وزنگ زدنش دلموزد.هرچقدبه آقاجون میگفتم بیادرخونه رورنگ کنیم گوش نمیکردکه نمیکرد!نمیدونم چقدگذشت وچقدفکروخیال کردم که صدای قدمای آروم وباطمانینه خانجون روشنیدم وبعدشم آغوش گرمش!!!سرموبوسیدوگفت:خسته نباشی مادر!بیاتو،بیاتوکه خیلی جلودرمنتظرگذاشتمت.
خسته بودم اماباهمین بوسه پرمهرش حالم جااومد.
به سمت خونه راه افتادومنم پشت سرش،
نگام به کف موزائیک های حیاط بودوسعی میکردم پام ازموزائیک هابیرون نزنه!ازبچگی این کارومیکردم حتی یادمه چن دفعه ای هم خانجون رواجبارکردم باهم مسابقه بزاریم!
بارسیدنمون به ایوون مقنعموازسرکندم وازهمون فاصله شوتش کردم هرچند خیلی مطمئن نبودم ازاین فاصله درست پرتاب شده باشه!بااین حال بی توجه بهش به سمت حوض فسقل فیروزه ای رنگ وسط حیاط که چن تاماهی قرمزم داشت دویدم وگوشه حوض نشستم،دستاموپرآب کردم و به صورتم پاشیدم.آب حوض خنک بودوهمین بهم لذت میداد.
نگام به ماهی های توی حوض افتاد
تعدادشون زیادبود امامن عاشق ماهی ی قرمزرنگ کوچیک خودم بودم.دورتادورحوض رو انداختم که بعله یافتمش!
طبق معمول گوشه حوض آروم وبی حرکت وایساده بود!نمیدونم چراحس میکردم خیلی تنهاس بااینکه دوروبرش شلوغ بوداماانگاریه ماهی تنهابودتوی یه حوض خالی !بعضی وقتابی هیچ حرفی چندین ساعت روبادیدنش وفکر کردن بهش میگذروندم....
نمیدونم چجوری این چن ساعت میگذشت امااینقدغرق خودم وخودش میشدم که وقتی به خودم میومدم ماه توآسمون بود!
اوایل فکرمیکردم مریضه وهرروزبایه حس بدکنارحوض میرفتم که مبادادیگه نباشه،
نفس نکشه وتنهام بزاره ولی بعدازیه مدت فهمیدم کلن اینجوریه به قول داداش کوچیکم منزوی وشایدم افسردس!!
بااینکه هیچ شباهتی بهش نداشتم اماخودمومثه اون تصورمیکردم:تنهاوآروم توی یه جامعه شلوغ که هیچکس مثه خودم نیست درکم کنه وباهاش حس راحتی کنم جزهمین ماهی تنهاتوی حوض خالی....!
باصدای خانجون که برای ناهارصدام میزدازفکربیرون اومدم وسریع شعرهمیشگی روبرای ماهی کوچیکم خوندم که برم ناهار.
توحوض خونه ی ما
ماهیای رنگارنگ
بالاوپایین میرن
باپولکای قشنگ...

انشا با موضوع توصیف یک شب سرد زمستان

موضوع انشا: توصیف یک شب سرد زمستان

دانه های هشت ضلعی شکل برف ،زمین را یکرنگ از خود پوشانده است.قلب خاک می لرزد؛ درختان سرو و کاج،لباس سفید رنگ پولکی بر تن کرده اند. وبه خود می نازند،گویی خود را ملکه ی زمستان می دانند
داشتم به افق نگاه میکردم به کوه هاو دوردست های نزدیک کوهستانکه ناگهان برف در آرزوی بلند طراوت جنگل را با فرش سفیدی برای استقبال بهار پهن میکند
بادی شدیدی می وزد وخود را در میان گیسوان بلند سرو قایم میکند.
برف ها نرم نرمک از روی گیسوان سرو پایین می آیند و خود را به باد زمستانی می سپارندو در هوا همانند شکوفه های بهاری به رقص در می آیند.
آقای باد شروع به وزیدن میکند وانگار با خود سوز و سرمایی آورده که نشان میدهد حالا حالا ها اینجا خواهد ماند .باد غرش شدیدی میکشد و برف هارا سرگردان ،در میان کوهساران رها میکند.
انگار امشب آخرین شب زمستان است. و خانم زمستان بدون هیچ توجهی به حرف پدرشان ،(آقای زندگی آن که بعضی ها از او می نالند). می خواهد در برابر بهار مقاومت کند زمستان از دی میخواهد که قدرتش را به رخ بهار بکشد .و دی هم شروع میکند .هوا آنقدر سرد شده است که ماه لباس ابریشمی که خانم بهار برایش بافته بود را بر تن می کند و ماه هر چه که میگذرد نورش کم و کم تر میشود. تا اینکه کاملا سیاه سیاه میشود.دستانم یخ زده است ولی پاهایم آنقدر سرد شده که از سرمای محبت برف پاهایم گرم ،گرم است.
دیگر چشمانم خسته شده و میخواهد بخوابد.چشمانم را میبندم ولی با ترس از اینکه اگر فردا بیدار شوم دیگر زمستان نیست .خواب آنقدر امانم نداد که حتی فکر وداع با زمستان و فرزندان عزیزش ؛پسرش دی،گل بانویی چون بهمن و اختر بانویی چون اسفند.تنها چشمانم را بستم به امید فردایی بهاری.

انشا با موضوع درخت

موضوع انشا: درخت

مقدمه: درخت غمگین است او مدت هاست که رنگ زندگی را به خود ندیده است حتی یک پرنده هم از این بیابان گذر نمی کند.

بدنه: اما آمدن یک چیز درخت پیر را خوشحال میکند آری او آمدن نسیم است ، نسیم بهاری پس از یک سال دوباره آمده است و با خود آمدن باران را خبر میدهد ، رودی از دور دست ها به سوی تک درخت پیر جاری میشود، دست و روی دشت شسته میشود و زندگی به پوست های خشکیده درخت پیر باز میگردد.
پرندگان نوای شادی سر میدهند و مردم دوباره به دل طبیعت باز میگردند شاید همین خوشحالی اندک درخت پیر را سروپا نگه داشته است.
درخت پیر مردم را به دوران کودکی خود میبرد زیرا بر هر شاخه او زندگی و خاطره ای خوش نهفته است.

جمع بندی: نگاه های مردم از دشت برداشته نمیشود درخت پیر مانند مادری مهربان در وسط دشت شادمان است، اما یک چیز او را ناراحت میکند چه کسی بعد از این همه شادمانی دشت را خالی از زباله ها می کند.

موضوع انشا: درخت

منظره زیبایی است؛دیدن تهران از ارتفاع،جایی که عشاق می آیند و به تماشایش مینشینند.اما بعضی شب ها چراغ ها صحبت میکنند از کوچه های تنگ در شرق و از شهر های بزرگ در غرب ...

سالهاست این بالا هستم.در بالاترین آلاچیق بام تهران.عاشق ها به پیش من می آیند و سند عشقشان را روی من حک می کنند.اوایل تیزی کلید ها اذیتم می کرد اما الان برایم شیرین است.شیرینی عشق هایی که به امید هم زنده اند،کسانی که شاید نام هایشان در شناسنامه برای هم نیست اما قلب هایشان به نام هم است.
روزی یکی تنها امد.در چشمانش غم زیادی بود؛از آن پس هر شب آمد .بدون حرف می آمد و بدون حرف می رفت.گاهی احساس میکردم شاید او هم مانند من نمی تواند حرف بزند.اما من دلم به رفیق دیرینه ام باد،که شاخه هایم را میرقصاند خوش بود.
در عمرم چنین احساس هایی را در یک جفت چشم ندیده بودم.افسوس،درد؛دردی که انگار از اتش جهنم هم بدتر بود...
سنگینی دردش را بر روی شاخه هایم حس میکردم...
٢١ابان بود که با کیک و دختری خردسال آمد.شروع مرد به زمزمه شعری:
با اولین نگاه ،عاشق شدم...
با دومین نگاه ،سوختم...
و با سومین نگاه خاکستر شدم...
جلو امد و از نیمکت جلوی من بالا امد؛دستش را روی اولین قلبی که حک شده بود ،قرار داد.یادم امد.یادم امد.چگونه فراموش کرده بودم؟رزا و دانیار.سالگرد ازدواجشان بود که دانیار این شعر را برای او خواند و چند دقیقه بعد رزا از حال رفت .هیچوقت نفهمیدم چه اتفاقی افتاد.اما امروز فهمیدم چه اتفاقی افتاد.اما امروز که شش سال گذشته فهمیدم؛رزا همان شب به دلیل توموری که کشف نشده بود،جان داد...
امروز دانیار با دختر شش ساله اش امد و قلب را به او نشان می دهد و وقتی او را صدا میکند،قلب من میریزد:

رزای بابا.....

نویسنده: پگاه قاسمی

موضوع انشا: درخت

وزش باد شدید بود، از شانس بد، من کنار تیرهای برق بودم.یک روز که هوا بارانی،رعد و برق بود من از ترس شاخ،برگهایم را در هم می کشیدم یهو یه رعد و برق یکی از شاخه هایم را سوزاند،شکست.وااااااااااااای عجب دردی داشت،دردی تحمل نکردنی،شاخه ام افتاد روی سیم برق،دیگه نمیدونم چی شد.از دردی که از شاخه شکسته ام داشتم از حال رفتم وقتی چشمهایم را باز کردم دیدم صبح شده است.دور،برم چقدر شلوغه این آدمها دیگر که هستند؟چه می خواهند؟
آهان اینها برای درست کردن برق آمده اند از حرفاشون معلومه اشکال از شاخه ی من است.کاش من درخت نبودم،آخر فایده ی من چیست جز خراب کاری،معلوم شد که برق روستا دیشب قطع بوده است و مردم روستا دیشب در تاریکی بوده اند آنها با هم می گفتند اگر برق را الان درست کنیم باز هم این درخت در اثر باد روی سیم برق می افتد و برق دوباره قطع می شود،باید این درخت را از ریشه قطع کنیم.وااااااااااااای می خواهند قطعم کنند.دیدم یک وسیله ی بزرگ که معلوم بود اسمش اره هست آوردند و روی تنه ام زدند،دردی طاقت فرسا بود.با ضربه هایی هایی که به پایان رسیدن عمرم نزدیک می شود ،مرا بالای یک کامیون بزرگ گذاشتند،وارد یک دیوار بزرگی کردند،مرا زمین انداختند.وای چرا این همه درخت را قطع کرده‌اند؟
می خواهند با این درخت ها چکار کنند؟من را داخل یک دستگاهی که بدنم را قطعه قطعه می کرد گذاشتند.من را تبدیل به یک چیزی که اسمش را نمی دانم کردند،آخر اسم من چیست؟ دوباره مرا سوار یک کامیون کردند،به یک روستای دور افتاده بردند،به یک مدرسه رسیدیم و بچه‌ها گرد من جمع شدند،آنها با دیدن من خیلی خوشحال شدند انگار بهترین چیز دنیا را دیده اند.یکی یکی همه این چیزها که من اسمشان را نمی دانستم پایین می آوردند،و هر کس یکی برای خودش می برد،آخر فهمیدم که اسم من چیست.اسم من نیمکت بود و از آن روز به بعد با آن اسم زندگی می کنم.
خوشحالم که دل چند بچه را شاد کردم و از نیمکت بودنم خوشحال هستم.این بود زندگی من که از درختی بیچاره تبدیل به یک نیمکت خوشرنگ شده است.

موضوع انشا: درخت

یاد شعر کودکانه باز باران افتادم :
جنگل از باد گریزان =چرخ های زد چو دریا
دانه های گرد باران =پهن می گشتند هرجا
ابر زیر درختان =رفته رفته گشت دریا
بس گوارا بود باران =به چه زیبا بود باران

زیبایی خیال انگیز این بهشت را نگاه میکردم و نعمت های خدارا سپاس و ستایش میکردم و چه قدر این وارونگی احساس های لطیف آدمی را بر می انگیزد .آنگاه که ما میوه رنگارنگ درختان را میخوریم در اصل اینگونه است که تمام میوه و برگ آن که پایین می رسد درواقع ریشه و اصل آن در آسمان و ثمره اش رو به پایین و به بدن ما میرسد.
زیر درختی نشسته بودم در کنار برکه ای آب و صدای زیبا و دل نواز پرندگان مرا از این همه زیبایی به اوج سرمستی رسانده بود با نگاه زیبا پسندانه ام به جلوگیری درخت و آب و ابر و آسمان زیبای آن خیره شده و محو تماشا بودم غریق در لذت و شادمانی ،از این همه ارمغان و نظم و زیبایی های خلقت به آب برکه که شاکی بود ،چنان زیبایی آسمان در آن هویدا بود که ذوحیات و پرندگان خوش الهانی که بالای سرم درحال پرواز های عاشقانه و راز نیاز های خود بودند دیده میشد و ابرهای پنبه ای و رنگارنگی که هرکدام سعی میکردند به نحوی خودشان را بیشتر نشان دهند و با درختان و شاخساران خمیده در آب و آویزان به طرف آبها که در آیینه همه چیز معکوس بود و ریشه های گسترده و با عظمت درخت دوباره دیده میشد دیگر خودم را گم کرده بودم و خودم را به دست سرنوشت دادم و به همراه ابرهای خروشان ، ریشه های مجذوبش و آب های جاری از دره ها و کوه ها و زمین های مختلف گذشتیم و دوباره به کنار دخترای تنومند و پهناور رسیدیم ...

بنویسیم درخت ؛بخوانیم زندگی

موضوع انشا: درخت

صدای عوعوی بآد میآید و شآخه هآیم در هوا رقصآن جلوه میدهد.
سآل هآست کهـــ میآن دشتی سرسبز و سرتآسر سُکوت،در
اعمآق خآک رشد کرده و تنهام....
چهـــ عآشـــقآنه هآیی شنیدم زیر برگ های رنگآرنگ پاییز و چه برفی بود در زمستان تاریک روی شآخه هآی نآزک قدرتمندم...
چــهـــ دردهآ که از زبآن کبوترهآ نشنیدم و چه رنج هآ که ز پیری نکشیدم...!
تنم عریآن بود در زمستآن و در پآییز قآب عکسی زیبآ بودم ...!¡
دست به قلم نیستم امآ ، ذهنم پر از خآطراتی است که اگر بنویسم پآیآنی ندارد...
چهـــ نبرد هآ که سنگر و سپر جآن بودم و چه زخم هآ که دردش نباشد خآطرآتش هست؛خاطره ها تند تر از ما میدوند و میدوند ، به مآ میرسند و نآگهآنی گرفتآرمآن میکنند...
نه،این فکر اشتباه است! فقط انسان هآ نیستند که درد و زخم را میفهمند و قدرت درک و حس دارند، خیلی جآهآ همین انسان زخم بر تنم گذاشت...
روزهایی که عصبانی بود و بر بدنم ترآشید...
روزهآیی که یآدگآری بر بدنم گذآشت ...
برای دفاع از خودش نآگهآنی خنجری بر تنه ام کشید‌..
وقتی خوآست به منآفع دست بزند ،با تبر مرا برید...
امآ
من نبآختم و شکوفه زدم !
رفته رفته خمیده شدم و شآخه هآیم دیگر توآن قبل رآ نداند و شکننده هستند؛عمرم رو به پآیآن است و من شاید قرن هآست به تمآشآی جهآن نشستم ...
امآ ، جز غرور و طمع و نیرنگ ندیدم، جز جنگ و نبرد ندیدم..پس صلح کجآست؟!!!
بس نیست این همه ناکآمی ، این همه زخمی؟؟
تآ کی شمشیر کشیدن روی برآدر ، تآ کی طمع پول و ثروت،چرآ جهآن این را درک نکرد که تنهآ یکبار زنده است و یک بار آرامش رآ تجربه خواهد کرد و تنهآ یکبار امنیت رآ با تمآم وجودش حس کند؟؟؟؟
در تمآم طول عمرم پنآهی بودم از گرمآ،همدمی برآی تنهآیی و کآغذی برآی نوشتن ، شکوفه و برگ هایی برآی زیبآیی طبیعت ، تکیه گآه دخترک بی پدر و موجی از نگفته هآی بسیاری از انسان هآ.......
شنیدم درد را ،خوشی را امآ هیچ کس از خدا کلامی نگفت ...
این بود بشریت و این مخلوقی که من دیدم..!
بی گنآهی که بآلآی دآر رفت و سربآزی که نآمه های عاشقآنه مینوشت برای روزی که نبود...
و من هرروز افتاده تر میشدم...
پنجره رآ رو به حیاتی دوباره بآز کن !حتما من رآ خواهی دید و قول میدهم شکوفه بزنم برایت و در پاییز اجآزه خواهم داد با موسیقی برگ هآ زیر پاهآیت همرآه شوی و با میوه هآی رنگآرنگم روح لطیفت را شآدآب کنی...
مَن هُویَت پَنجره هآ هَستم
جَوآنه ، شـــِعر مَن است
و غُنـــچه
معنی عِشق میدَهَد

نویسنده: تلما البرزی

حکایت نویسی نگارش پایه هشتم

حکایت نویسی نگارش پایه هشتم

صفحه 36:

روزی اقا محمد خان در زمین کشاورزی خود مشغول به کار کردن بود و در حال انجام برداشت محصول بود که بدست اورده بود.
درهمین حال که داشت محصول خود را برداشت میکرد،غبار ناپسندی به سوی او آمد و غبار وارد چشم آقا محمد خان شد.
تقریبا یک کیلومتر پایین تراز زمین کشاورزی که اقا محمدخان داشت،یک دامپزشکی وجودداشت.
این هم چشم درد عجیبی گرفته بود با ناله های بلند میرفتم و میرفت تا به دامپزشکی برسد تا دردچشم خود را درمان کند. خلاصه ی داستان ما آقا محمد خان هم رفت و رفت و رفت تا اینکه به دامپزشکی رسید و گفت:((دکتر،دکتر،کجایی؟بیا که از چشم درد کور شدم زودباش به دادم برس.‌))
دکتر دامپزشک هم گفت:((عزیزمن،من دارویی که بشود تو را درمان کرد ندارم،اینجا دامپزشکی است فقط مخصوص درمان بیماری حیوانات میباشد.))
آقا محمد خان هم گفت:((امکان ندارد،توحتما باید یه کاری برای من کنی تا این درد شدیدچشم من درمان شود.
دکتر دامپزشک گفت:((آقا محمد خان من که گفتم،دارویی برای درمان تو ندارم.))
اقا محمد خان هم به حرف های دکتر دامپزشک گوش نکرد و دامپزشکی را با سروصدای خود شلوغ کرد و دامپزشک هم مجبور شد که قطره ای که مخصوص چشم حیوانات بود به چشم آقا محمد خان وارد کند و آقا محمد خان هم با همین درد شدید از دکتر دامپزشک تشکر کرد و راهی منزل خود شد و به منزل رسید و با اینکه درد داشت بدون هیچ سلام یا ایکنه کسی خانه است به اتاق خود رفت و روی تخت خود خوابید تا اینکه صبح ساعت ۹ بلند شد و هیچ چیز را نمی دید و فریاد زد:((پسرم،پسرم! ابرهیم کجایی؟ بیا، که پدرت کور شد و هیچ چیز را هم نمیبیند،پسرش ابرهیم را هم از خواب بیدار کرد و ابرهیم گفت:((پدر جان؟چی شده که نمیتوانی ببینی؟؟؟))
آقا محمد خان هم داستان را برای ابرهیم پسرش تعریف کرد و گفت من را سریع به دادگاه ببر.
پسر گفت:(( چرااا؟))
پدر هم با عصبانیت گفت:((من ان کاری را که بهت گفتم انجام بده.))
ابراهیم پدرش را به دادگاه برد و به پیش قاضی رفت و گفت:((آقای قاضی بنده شکایت دارم از دامپزشکی که در محله علی اباد است.
آقای قاضی هم گفت:((پدر جان!شکایت خود را اعلام کن تا ماهم کار هایی که باید انجام دهیم را انجام دهیم. ))
پدر جان دوباره داستان را هم برای اقای قاضی تعریف کرد.
آقای قاضی هم گفت:((پدرجان ببخشید هیچ حکمی نمیتوان به این دامپزشک دا‌د،شما اگه عاقل و باهوش بودی به دامپزشک مراجعه نمیکردی پس شما اگر خر نبودید نمی دانستید که وظیفه دامپزشک درمان بیماری حیوانات میباشد.
خلاصه داستان آقا محمد خان هم با پسرش با ناراحتی و کوری خود از دادگاه خارج شدند و به خانه ی خود باز گشتند.
پایان

انشا با موضوع جنگل

موضوع انشا: جنگل

صبح و پرتو آفتاب مانند طلای روی امواج ملایم رود خانه می درخشیدامروز بیشتر از همیشه دلم  گرفته بوددرکنار رودخانه یک درخت هفتاد ساله بودمن نشستم سرم را بر تنه درخت تکیه دادم سکوت گرمی مرا فرا گرفت چشمانم رابستم باد مانند نوازش مادر روی گونه هاییم حس کردم صدا ی جاری بودن آب رود خانه مانند این است که با مداد آبی امیخته شده است قطره ها مانند چند دوست با یک دیگر شوخ وشنگ می کردند با قایقی کناره رود خانه رفتم درون اب قایق رود خانه را شکافته بود  به درون آب نگاه کردم خودم را می بینم  موروارید های رنگا رنگ دستم را درون اب کردم همانند پارچهای نرم بود  به کوه ان سوی رود خانه خیره شودم رنگ هایی قهوای آبی ... رنگ شده نفس عمیقی کشیدم  هوا را معطر حس میکردم از بوی خار گل گرفته تا بوی آب و.... من فکر کردم این ها همه از خلقت خداوند است.

موضوع انشا: توصیف جنگل

امروز انشا با موضوع توصیف جنگل اماده کردم که امیدوارم خوشتون بیاد. شما هم انشا خودتون در مورد جنگل را در قسمت دیدگاه ها بنویسید تا دوستان استفاده کنند.

جنگل برای کیست؟

جنگل ، هدیه خدایی و نخستین دوست بشر به شمار می‌رود. هیچ یک از پدیده‌های طبیعت به اندازه جنگل در زندگی آدمیان نقش اساسی و سازنده ندارند. انسان آغازین تنها در پناه جنگل توانست به حیات و تولید نسل خود ادامه دهد، او نیازمندیهای روزانه خود را از جنگل بدست می‌آورد. بدین سان احترام به درختان و احساس دوستی نسبت به آنها پدیده‌ای است که منشا بسیار دیرین در پندار انسانها دارد.

این هدیه خداوند برای حیواناتی ست که به روال طبیعت زندگی می کنند می خورند و خورده می شوند جنگل برای پرنده ی کوچکی ست که می خواهد برای جوجه اش غذا پیدا کند. جنگل برای انسان هایی ست که می خواهند با ورود به طبیعت نعمت های خداوندی را لمس کنند و قدر ان ها را بیش تر بدانند. جنگل برای بوته ها و گل های زیبایی ست که ان را زینت می دهند و منظره ی ان را رویایی تر می کنند. جنگل برای درختان تنومند و بزرگی است که به شکوه و جلال این بهشت زمینی می افزاید. جنگل برای پروانه ی کوچکی است که بر روی گل ها جست و خیز می کند و نمادی کوچک از بزرگی و قدرت خداوند است. جنگل برای جنگل بان شجاعی است که همه ی خطر های ان را می پذیرد و از دل و جان مایه می گذارد تا بتواند از این رحمت خداوندی یعنی جنگل مواظبت و مراقبت کند. جنگل برای همه است و بدون هیچ چشم داشتی جذابیتش را به ما نشان می دهد پس بیایید قدرش را بدانیم.

ایده برای نوشتن انشا درباره جنگل:

فواید جنگل

جنگل هوا را معتدل می‌کند، بر بارندگی می‌افزاید، از آسیب بادهای سخت می‌کاهد، هوای پیرامون خود را پاک و آن را برای تنفس مناسب می‌کند.جنگل از گرمای پیرامون خود می‌کاهد، زیرا اولا درخت برای تبخیر آب خود نیاز به حرارت دارد که آن را از هوای پیرامون خود می‌گیرد، دوم اینکه برگها و شاخه‌های درختان ، خاک جنگل را در برابر تابش مستقیم خورشید پناه می‌دهد و آن را سردتر نگه می‌دارد.

جنگل از گرمای هوای پیرامون خود می‌کاهد و چون هر چند هوا سردتر شود، کمتر می‌تواند بخار آب را در خود نگه دارد، بنابراین هوای پیرامونجنگل زودتر اشباع می‌شود. جنگل مانند کوهستان مانعی در مقابل ابرها بوجود می‌آورد و باعث افزایش بارندگی می‌شود، بدین ترتیب هرگاه جریان هوایی که در آن بخار آب موجود باشد، در نزدیکی سطح زمین با جنگلی مصادف شود، به ارتفاعات بالاتر صعود می‌کند و سپس بطور ناگهانی منبسط شده، سرد شده و در نتیجه اشباع می‌شود و می‌بارد.

نابودی جنگل ها

هر ساله 115000 کیلومتر مربع از جنگلهای بارانی استوایی بهبهانهکشاورزی و دامداری نابود می‌شوند. از سال 1945 بیش ازنصف جنگلهای بارانی استوایی نابود شده است. اگر سرعت فعلی تخریب جنگلها ادامه یابد،خیلی زود فقط تعداد معدودی از نواحی حفاظت شده از جنگلها باقی خواهد ماند و هزاران گونه از گیاهان و حیوانات ، کاملا محو خواهند شد. وقتی درختان جنگلها قطع شده و سوزانده می‌شوند ، مقدار زیادی دی‌اکسید کربندر هوا رها می‌شود. دانشمندان معتقد هستند ، این پدیده باعث زیاد شدنگرمای زمین می‌شود.

حریق جنگل ها

آتش سوزی در جنگلها نیز از عوامل مخربی است که قدمتی برابر با زیستاجتماعی انسانها دارد. منتها از نظر میزان خساراتی که به بار می‌آورد در کشورها و مناطق مختلف و نوع جنگلهایی که آتش سوزی رخ می‌دهد متفاوت می‌باشد. حریق در جنگلهای سوزنی برگ به سبب سرعت و قابلیت اشتعال خسارتی را که به ارزش تجاری درختان وارد می‌آورد، به مراتب سنگین‌تر از درختان پهن برگ می‌باشد و جای خوشبختی است که بیشتر جنگلهای ایران از نوع پهن برگ می‌باشد. حریق در صورت وسعت و شدت و تکراردر یک جنگل سبب تغییر ارزش کیفی گونه‌ها می‌شود و به ظهور گونه‌های پست و نامرغوبی می‌انجامد که از نظر تجاری فاقد ارزش می‌باشند.

انشا با موضوع قصه ی تلخ حقیقت

موضوع انشا: قصه ی تلخ حقیقت

گاهی ناخودآگاه دست به قلم می شوی و هر آنجه در کهکشان اندیشه هایت سفر میکند را با جان و دل مینویسی تا شاید کسی در این حوالی تو را بخواند ؛ مینویسی و مینویسی، اما همیشه نوشتن حقایق شیرین نیست گاهی مینویسی و تلخ میکند هر کام نوشتنت را.
قصه از آنجا شروع شد که آشکار شدی در نظرم ؛ قبل از آن خود را گول می زدم من شجاع نبودم احمق بودن چون فکر می کردم او بر میگردد ، به راستی فکر میکردم او برمیگردد اما برگشتی در کار نبود...
حقیقت این بود که قلب من سه شنبه شبی در ایستگاه قطار تکه تکه شد ، خرد شد ، شکست و فقط از این سو به آن سو پناه میبرد و سالها پس از آن رفت و آمد ها هیچ توفیری بر دلم نداشت ؛ مثل آن نوشته که میگوید :((قطار میرود ، تو می روی ، همه ی ایستگاه می رود و اما من چقدر ساده ام که سالهای سال در انتظار تو کنار این قطار رفته ایستاده ام و همچنان به نرده های ایستگاه رفته تکیه داده ام.))
دیگر نمیشود زندگی کرد . شاید اگر حقیقت تلخ تا ابد کتمان میشد هنوز میماندم و همچنان می ایستادم بر فرازت!
حقیقت مثل سرطان است . هر چه دیر تر متوجه شوی از وقت جبران و درمانش میگذرد و وقتی میگذرد ریشه میکند و میکشد و می کند و می برد حتی جان روئین ترین ها را.
این ، قصه ی تلخ حقیقت است . قصه ای که با خیال بافی هایت شروع میشود اما جوری آن طعم خیال بافی هایت را بپز که وقتی حقیقتش را چشیدی حال زندگیت را بهم نزند...!

انشا با موضوع ب مثل بابا

موضوع انشا: ب مثل بابا

همیشه وهمه جا شنیده ام که بهشت زیر پای مادر است حال من سوالی از خدا دارم می‌خواهم بدانم بالا تر از بهشت چه دارد؟ آن را برای زیر پای پدرم می خواهم.
همان پدری که درکودکی از ما می پرسیدند مادرت را بیشتر دوست داری یا پدرت را و ما برای بار اول می گفتیم که هردو رابه یک اندازه دوست داریم و آنگاه که برای بار دوم از ما سوال میشد که کدام یک را کمی بیشتر دوست داری با خجالت می گفتیم که مادرمان را کمی بیشتر دوست داریم ونگاهی به پدر می کردیم پدری که با لبخندی که زیبایی بی همتایی داشت نگاهمان می کرد و چشمانش را بر روی یکدیگر می گذاشت تا حرفمان را تایید کرده باشد.
پدرتو تپش قلب خانه ای وقتی هر صبح با تلنگر عشق ازخانه بیرون میروی و با کشش عشق دوباره باز میگردی.
راستش را بخواهی گاهی حتی وقتی باتوکاری ندارم برای دل خودم صدایت می زنم بابا زیرا همین کلمه آنقدر شیرین ودوست داشتنی است که تا ساعت ها تمام ذهن و قلبم راغرق در خوشی وارامش می کند.
گاهی هم می توان به موهای پدر نگاهی بیندازی تا ببینی برشب موهایش چند زمستان برف نشسته است تا فرزندش به بهار برسد.
پدرم هرگاه دست در دستانم میگذاری خون گرم ارامش درکوچه رگهایم میدود ودربرابر طوفان های بی رحم زندگی با حمایت های تو ایستادگی می کنم.
میدانید مادر مثل مدادیست که هرروز تراشیده شدن و کوچک شدنش را میبینیم وحس میکنیم تا وقتی که تمام شود اما پدر مانند خودکاریست که هر چقدر هم باان بنویسی تغییری در ظاهرش احساس نمیکنی چون از درون خالی میشود فقط یک روز باخبر میشوی که دیگر نمینویسد تا این دومروارید با ارزش را داریم قدرشان را بدانیم وبر دستان زحمت کش و مهربانشان بوسه بزنیم.