نگارش دهم - درس دوم
موضوع: پدر
کسانی در زندگی هستند که هیچوقت نمیتوانی جایشان را پر کنی ...
مثل او ؛ همان مرد پر محبت که همه ی زندگی ات مانند دریا تورا در بر میگیرد و لحظه هایت را زیبا میکند .
شده است برای دوست داشتن کسی احساس کم بیاوری !؟ برای گرمای دستانی که در کودکی بعد از برف بازی کودکانه ات دستان یخ زده ات را میگرفت و با بوسه هایش گرم میکرد آن لبخند عمیق که بعد از افتادن بر زمین سخت ، تورا دلگرم میکرد . و چه سخت است کور کردن این امید ...
آغوشی گرم تر از آتش که بر عکس وقتی تورا میسوزاند که نبودش را حس کنی . نگاهی که برای یک عمر زندگی کافیست . مگر میشود بدون تو زندگی کرد تمام لبخند های جهان پیش لبخندت زانو میزدند و حال تو نمیخندی . غم هایت ... غم هایت نیز زیبا بودند برای من . آن چشم ها که به نقطه ای خیره شده اند نمیدانم کجاست آن نقطه . اینجا یا جهانی دیگر جهانی پر از رنگ . چه چیز انقدر تورا جذب خود کرده !؟ هر چه هست قطعا زیبا ترین چیز دنیاست...
بهانه میگیرد دلم ... بهانه ای که میخواهد سینه ام را بشکافد و فرار کند به سمت تو و در همان حال از تپش بایستد . همین را میخواهم .بهانه ای برای مردن برای تو .
تورا میخواهم ... قلبم را ... فکرم را ... لبخندت را ... دستان گرمت را ... امیدم را میخواهم ... همه ام را ...
دوست داشتن یعنی همین مگر نه !؟ یعنی برای رفتن کسی از درون مردن .
پس دوستت دارم ... سرمشق شعر های عاشقانه ام دوستت دارم ...
سینه ام را میفشارم حالا نه نمیتوانی ... برای ایستادن زود است .
تپشت برای اوست . تو حقی نداری . زندگی کن ... عاشق باش ... عاشق بمان ... حق تو فقط همین قدر است ... همین
نویسنده: مریم رنجبر
