نگارش دهم سنجش و مقایسه
با موضوع مقایسه گل خمیده کنار جویبار با کادر درمان
عنوان: کلمه ی گم شده.
جانفشانی، کلمه ای بسیار آشنا که از درون برای بسیاری از انسان ها هنوز غریب است، اصلا هنوز هم این کلمه در این جهان بی رحم استفاده دارد؟ اگر هم استفاده داشته باشد مطمئنم که یافتن آن از غواصی در اعماق اقیانوس ها نیز سخت تر است.
کادر درمان، متشکل از افراد بسیار سخت کوش و پر تلاش است، هر کدام از این پرستاران جانفشان خودشان را وقف بیمارانی می کنند که حتی ممکن است هیچگاه نتوانند به سمت یک زندگی عادی قدم بردارند، چون گل هایی خمیده که هر روز گرده های خود را به زنبور ها و حشرات ارزانی می کنند تا از این راه غنچه های کوچک و بزرگ بیشتر و بیشتر شکوفا شوند.
پس از شیوع بیماری کرونا همه ی مردم از این همه از خود گذشتگی کادر درمان متأثر شدند، آخر چگونه می شود که انسانی تحت تأثیر همچین جان افروزی بی باکانه ای قرار نگیرد، مانندِ لاله ای واژگون که با دانستن تمام آن رنج و سختی ها در کنار جویباری خروشان سر برآورده است و قطرات تیز و سخت آب را با جان و دل تحمل می کند.
پرستاران و دکتر های متشکل در این کادر هرگز امید خود را حتی در بدترین شرایط از دست نمی دهند، گاهی اوقات حتی با اینکه نمی توانند کسی را نجات بدهند با تمام آن درد و رنج روی پاهایشان می ایستند و دربرابر نا امیدی مقاومت می کنند، همانند گل خمیده ای که در کنار همان جویبار تلاش می کند تا ریشه های خود را در زمین محکم کند، قامت خود را راست کند و با غرور و ایستادگی به چمن های سبزه زار و دیگر گل ها امید بدهد.
بیایید ماهم مانند کادر درمان و گل های خمیده ی کنار جویبار هیچ گاه از هیچ تلاشی دریغ نکنیم، با سختی ها مبارزه کنیم و به مردم محبت کنیم، آن گاه شاید روزی کلمه ی جانفشانی معنای گذشته ی خود را بازیابد و در تمام لغتنامه های جهان در صدر اول کلمات جای بگیرد.
نویسنده: انیس پالاش
دبیرستان دانشوران دزفول
دبیر: خانم خیامی
