انشا با موضوع دفتر انشا
معلم انشایم خانم شهیدی بودند.سال های سال به دنبالشان گشته ام و گشته ام و نیافته ام و باز میگردم.
تازه از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شده بودند که معلمِ انشایِ ما شدنددر دبیرستان «مهد دانش» رشت!.با ورودشان به کلاس، انشا خواستند و من اولین انشایم را خواندم و شدم شاگرد انشای همیشگی ! هرگاه به کلاس می آمدند مرا میخواستند و انشایم را که تقریبأ در دو دقیقه می نوشتم ! یادم است بین دیوار و در می ایستادم و میخواندم تا هنگام خواندن صورتم را نبینند و چه کار بدی ! ایشان حالت خواندنم را میخواستند بنگرند ومن به بیهوده شرم می داشتم. آخرمیدانستم در شانزده سالگی نوشتن چنان انشاهایی در یکی ، دو دقیقه ، یک دیوانگی است!
آن روز انشایی نوشته بودم درباره «ٔ بمب نوترونی » !
درمجله جوانان چند سطری مطلبی علمی در کادری زرد خوانده بودم چنین :
« بمب نوترونی ویژگی اش این است که انسان ها را ازبین می برد و با اشیا کاری ندارد! »
ویران شده بودم خدایااین دیگر چیست؟ نوجوان بودم اما می گفتند خیلی می فهمم .کاش هرگز نمی فهمیدم! فهمی که رنجت می دهد ، به درد سر می اندازدت ،به سکوت وامی داردت ، تنهایت می خواهد!......چه سود؟ دوباره خواندم ،سه باره......بالاخره....
آن روز که خانم شهیدی موضوع آزاد دا دند ،نوشتم !
و مرا خواستند ! نخستین فرد برای خواندن انشا:
خواندم چنین :
این بمب که خاصیتش از بین بردن انسان هاست و با اشیا کاری ندارد پس به چه کار آید انسان را؟ آن گل سرخی که روزی پسرکی عاشق به من هدیه داد ومن آن را در باغچهٔ خانه مان کاشته ام چه خواهد شد بعداز من....!
کاش می گذاشتم خانم شهیدی صورتم را ببینند! از شرم پنهان شده در شکاف بین در و دیوار کلاس میخواندم و ایشان فقط می شنیدند . و تمام میشود .
انشاهایم از هفت سطر بیشتر نمیشد.
و آن دفتر
آن دفتر انشایم...
روزها و هفته ها و ماه ها بعد از فارغ التحصیلی به دنبالش گشتم ، زمین و آسمان را ، پیدا و نهان را.
تا اینکه ازدواج کردم. خاطره ای از دفترم برای همسرم تعریف کردم و ایشان دیگر نمی دانستند بعد از حرفی که به من زدند و رازی که فاش کردند و ای کاش فاش نمیکردند هیچگاه !با جسم یخ زده ام چه کنند!
مادرم ، مادرِخودم ،از آنجایی که من بی پروا می نوشتم ازخوف اینکه مبادا مطالب غیرمعمول مثلا سیاسی و..... در آن نوشته باشم یامطلبی دردسر ساز!! در بگیر و ببند های آن روزگاران .... دفترانشایم را ، دفتر انشای دوست داشتنیِ خانم شهیدی را سوزانده بودند. و البته من خاکستری از ربع و اطلال و دمن! در پشت بام خانه یافته بودم هنگام جستجو!!!!!!
و سال ها ازآن دوران می گذرد ....
و بازهم من در جستجوی آن دو ،ام !
دفتر انشایم و معلم انشایم .......
و اکنون هنگام نوشتن این سطرها به اینجا که رسیده ام بغض و اشک چکیده ازتثلیثِ وجودم با بارانِ در حال باریدنِ بیرون به رقابت برخاسته است در غمِ آن دو.......
دفتر انشایم و معلم انشایم.
میترا میرزاآقابی قاضی محله
دبیر ادبیات رشت-- فومن
انشا با موضوع عروسک
بند مقدمه:
عروسک ها دل ندارند،اما دل خیلی ها را میبرند!!!
بدان...آنکه فقط دلت را میبرد .دل ندارد،وگرنه،ب تو دل میداد....
بند بدنه:
عروسکها....،عروسکها...کجایند؟!!
چهار زانو مینشینم چشمامو میبندم و میرم تو فکر،.مثل ایکیو سان میرم ب کودکی،دلتنگی هامو،خاطره هامو،ورق میزنم،یادش بخــیر....
دلم برای معصومیت هایدی تنگه،برای اون چهره ی غمگین حنا پشت ماشین نخ ریسی،برای شجاعیت های پسر شجاع،هنوزم وقتی دریا میروم دلم یه غول خوشکل صورتی میخواهد،دوست دارم محکم بشینم پشت سرند و همه ی دریا رو زیر آبی برم،این روزها روی پای گرد پله ها هرچقدر هم منتظر بمونی حتی سایه بابا لنگ درازو نمیتونی ببینی ،هنوزم وقتی یاد غربت و عشق گالیدر می افتم دلم میگیره،این روزها دیگر کسی برا رسیدن هاج ب مادرش دعا نمیکند،اونموقع ها اخم رو میشد دوست داشت،دلم برای کاکروی دوست داشتنیم تنگ شده، ب دلم مونده ک یکبار تیم سوباسا رو شیش تایی کنن،اون روزها هم هرچقدر اسفناج میخوردم بازوهام مثل بازوهای ملوان زبل نمیشد، ،...
بشکن!من نمیشکنم،!!چی بود؟ چی بود؟شیشه شکست!!!شیشه نبود....
بند نتیجه گیری:
عروسک ها هرگز نمیخندند،نمی گریند،حرف نمیزنند،قهر نمیکنند،دوست نمیشوند،بازی نمیکنند،اما خوب ادای همه چیز را در می آورند، ومن تنها یک عروسکم....
نویسند..*زینـب شجاعـی*
دبیر:*خانم راحیل بیگدلی*
مدرسه:*معراج* بهبهان(خوزستان)
موضوع انشا عصر پاییزی جمعه
بندمقدمه:🌙پاییز،برای بعضی ها دل انگیزاست و برای بعضیها غم انگیز برامن فصل سردی دلهاست فصل باریدن اشکها اینروزها هوای دلم هم پاییزیست...
بندیک:🌙یک روزدلگیر روی نیکمت پارک نشسته باشی،برگ های زردونارنجی روی سرت هوار شوند،موسیقی غمناک پاییزی گوش دهی،مهم نیست مهر،آبان یاحتی آذر بودنش!مهم آن غروب دل انگیز پاییزیست!آن عصر جمعه پاییزی🍂
بنددو:🌙هوس میکنی دراین فضاقدم بزنی وپاهایت رابرهنه روی برگ های زردو نارنجی پاییزی بگذاری.تاباتمام وجودت پاییز را لمس کنی.تاصدایش رابشنوی.شنیدی!؟؟خش وخش وخش آخ ک چ فکرهایی ک برسرت نمی زند.پاییزچه فصل عاشقانه ای است.فصل آرزوهای محال!خاطرات خوب و بدت را ب یاد می آوری تا ب خودت می آیی اشک از دیدگانت فروریخته!
بندسه:🌙شاعرانه های پاییزراکجامیتوان فریادکشید.خودش ک خیلی وقت است مهر خاموشی برلب زده!حالاهم نمیخواهی چیزی بگویی!؟؟مگرمیشودپاییزباشدوغروب خورشیدوجمعه وحرفی نزد!؟؟توچه دلی داری...
بند نتیجه وجمع بندی:🌙حالامن،درمیان یک عصرجمعه ی پاییزی،میان برگ های زردونارنجی باپاهای برهنه گیرافتاده ام.دارم راه میروم وبه این فکر میکنم،ک پاییز چ فصلی است!ک بعض درختان هم می ترکد!که ما اشک میریزیم و آنها برگ!به عزیزانی ک پاییزهای قبل تر کنارم بودند فکرمیکنم.به هفتمــــین پاییزی فکـر میکنم که پدربزرگم را ندارم.ای کاش میشد این پاییزبود.ازپاییزهای عمرتان ب سادگی نگذرید...
🌙خاطره شجاعی یازدهم تجربی🌙
دبیرستان معراج، تشان ، بهبهان
دبیر:✨خانم راحیل بیگدلی
