نگارش یازدهم درس دوم

پرورش موضوع (زمان و مکان)

نگارش یازدهم - نگارش یازدهم درس دوم - نگارش - انشا - انشاء - انشا نویسی - نوشتن انشا

عصر است و حوالی ساعت پنج 

پاییز ، پاییز کذایی !
۱۸ آبان سال یک هزار و نمیدانم
خیابان شهید چشمانش ، پلاک مفقود الاثر وجودم
روی تخت سنگی در حیاط نشسته و به لالایی های مرگ آور غروب گوش می دهم .
لباسم زرد است هم رنگ نفرت زبانه کشیده از برگ های تک درخت کنج حیاط .
اینجا دیوانه خانه است ...
پر از منی که به دیده ، دیده ام آن گرگ و میش غروب ، رقص نسیم سپیده میان گیسوان طلایی خورشید،شبنم چلانده شده روی انار سرخ و ترک خورده ی لب هایت ، چشمان همیشه خمار و وحشی آن گربه ی ماده که معشوقه ی تک تک دیوانه های این دیوانه خانه است.
و هنوزهم همه ی تلاشم روی این تخته سنگ کشیدن شاید یک خط صاف باشد .
از بچگی نقاشی ام خوب نبود ، جغرافی و ادبیات و تاریخ و حسابم هم خوب نبود.
و اما تو شدی همان استادی که بعد از پنج سال شمردن ۱۸ آبان ها هنوز هم میتوانم چشم بسته تک به تک خطوط چهره ات را بدون کم و کاست بر طرح زنم...
نه حتی می توانم خوب نقاشی کنم بلکه سال هاست دوره میکنم قرار داد میان دستانت و دست هایم را
که به ازای یک بار لمس دستانت تمام هوش و حواسم را به تو بخشیدم
تکلیف ادبیات و حسابم هم که مشخص است ...
آدم هر چه دیوانه تر باشد شاعر تر میشود و هرچه شاعر تر باشد بیشتر حساب میکند لحظه های نبودنت را
خلاصه برایت از دیوانه خانه گفتم
دیوانه خانه ای که خانه ی ابدی ام شد
در تک تک لحظات نبودن وجودت...

نویسنده :مائده محمودی
دبیر : خانم ابازری
کارودانش امام سجاد (ع)

دانلود انشا، موضوع انشا، انشاء، زنگ انشا، چه بنویسیم، چگونه انشا بنویسم، نوشتن انشا- www.enshay.blog.ir

نگارش یازدهم درس دوم

پرورش موضوع (زمان و مکان)

نگارش یازدهم - نگارش یازدهم درس دوم - نگارش - انشا - انشاء - انشا نویسی - نوشتن انشا

سه هفته مانده بود که تابستان تمام شود اولین پنجشنبهٔ شهریور ماه، به عبارتی آخرین تفریح تابستانه به حساب می آمد؛ من همراه با خانواده ام با ذوق و شوق راهی دریا می شدیم.
رنگ آبی دریا نوید بخش زندگانی بود؛
در قعر دریای جوشان رازها نهفته بود.
صدای پدر و مادرم می آمد که میگفتند:«آرام بازی کنید و زیاد دور نشوید.»
اما ما از اینکه سنگ های ریز و قلوه ای پاهایمان را قلقلک می داد کلی لذت میبردیم.
نسیم ملایمی در حال وزیدن بود که موهایم را نوازش می داد.لباس هایی که به تن داشتیم همه خیس شده بودند. با تندتر شدن وزش نسیم بدنمان یکباره به لرزه در آمد به همین سبب مجبور شدیم به داخل خانه برویم و لباس هایمان را عوض کنیم .
آن روز با همهٔ تضادها و ترادف هایش کلی برایمان خاطره ساخت. خاطراتی فراموش نشدنی،خاطره ای که دریا در آن شخصیت اول داستان بود.گرمی آب دریا و سردی نسیم،شن های نرم و صاف که تناسب زیبایی را با خورشید ایجاد کرده بود والبته صدای موج های دریا هم که با صدای پرندگان طنین دلنوازی را ساخته بود.

نویسنده الهام رضوانی
دبیر سرکار خانم حسین پور
دبیرستان فاطمیه جلین
استان گلستان (گرگان)

دانلود انشا، موضوع انشا، انشاء، زنگ انشا، چه بنویسیم، چگونه انشا بنویسم، نوشتن انشا- www.enshay.blog.ir

موضوع: تهران

کلا آدم ها زیادند،البته خیلی هاشان زیادی اند.و اینجا،تهران،پر از آدم های زیادی .
و البته اینجا همیشه غروب است؛صبح ها غروبند،شب ها غروبند،و غروب ها که دیگر خیلی غروبند.
این خاصیت این خیابان هاست؛ زمستان اگر باشد،آنقدر سرد است که مرا یاد دنیای بی تو می اندازد ،بهارش آنقدر زیباست که مرا یاد چشمانت می اندازد ،تابستانش آنقدر گرم است که مرا یاد وجود تو می اندازد،و پاییزش،پاییزش انقدر عاشق است که مرا یاد خودم می اندازد.
صحبت پاییز شد؛تصور کن،خیابانی در تهران،عصر جمعه ای در پاییز.آه؛این آه غلیظ با این شلوغی ها تکمیل می شود.
لعنت به تهران که همیشه شلوغ است.آنقدر شلوغ است که می خندی،تنه می زنند و رد می شوند.گریه می کنی،تنه می زنند و رد می شوند.نفست به شماره می افتد و در نهایت در سیاهی بی پایان به اتمام می رسی،باز هم تنه می زنند و رد می شوند.
از پنجره به بیرون نگاه میکنم.خانه ها زیادند،انسان ها زیادتر......و اما نورها،هرکدامشان نشانگر معشوقی هستند،و برایم اهمیتی ندارد که کدامین چراغ برای من روشن است.گاهی تمام شهر،همان یک نفریست که نیست.....
میدانی؟اینجا سکوت ،مثل اینکه بخواهی آهنگ را برای ناشنوایی توصیف کنی،بی معناست.صداهای زیادی هستند اما انسان ها کمتر صدای یکدیگر را می شنوند.
از حق نگدریم،تهران هم زیباست.ولی برای رنگ گرفت خیابان هایش،برای سرسبز شدن کوچه باغ هایش و برای عاشقانه شدن کافه هایش،به یک «تو» نیاز دارد.و اگر نباشی....؟
بی تو با بدن خشک خیابان چه کنم؟
با غمگین ترین حالت تهران چه کنم؟
نیاز است به بودنت.بیایی که رنگ و رو بپاشی به تکرار سرد خیابان ها،بیایی که نام یکی از کوچه هارا «عشق»بگذاری.این کوچه،پاییز دارد اما خزان ندارد.
و بیایی که با هم فریاد بزنیم:آهای آدم ها،این شلوغی،ذره ای از تنهاییتان کم نمیکند.این زیاد شدن ها برای رفع تنهایی،مثل خام کردن کودکی می ماند تا به گریه هایش پایان دهد.فایده ندارد،اشک و تنهایی هر دو از سر گرفته می شوند.
که بگوییم:آدم ها،اگر عاشق شوید،دیگر تنها نمی مانید.معشوقی هم که در چنگ نباشد،روزگارتان را با غمش سر میکنید.می دانید؟عشق،رسوایی دارد،ولی می ارزد.ترس دارد،ولی می ارزد.جدایی و فراق هم دارد،اما باز هم می ارزد.ای مردم
به خدا عشق به رسوا شدنش می ارزد
و به مجنون و به لیلا شدنش می ارزد
حال ای حضرت یار؛در تهرانی به این بزرگی من چه میخواهم؟
چشمی به تخت و بخت ندارم مرا بس است
یک صندلی برای نشستن کنار تو
می بینی؟تهران چه زیبا باشد چه زشت،چه آلوده باشد چه بی آلایش،بی تو چون زنی مغموم،آبستن غم و اندوه است.ولی با تمام احترامی که برای این کوچه ها خیابان ها قائلم،تهران را آنگونه که دوست میدارم، تصور میکنم؛تهران با تو!
آنوقت اینجا به جای غروب،همیشه صبح است.صبحی که با معجزه ی نگاه تو آغاز میشود.
تهران باتو،کافه شلوغیست که قهوه هایش حرف ندارند.و آن قهوه ی دلچسب،چشمان توست.فرقی نمی کند تلخ باشد یا شیرین،فرانسه باشد یا ترک.
اصلا تهران باتو......بگذریم،توصیفت از بهشت چیست؟

نویسنده: مهدیه سالارپور
دبیر:خانم اعتمادی
دبیرستان نمونه دولتی شهیدی